Ser Entoni Hopkins čita pesmu “Ne odlazi tiho u tu blagu noć” Dilana Tomasa Poznati glumac čita pesmu slavnog velškog pesnika Dilana Tomasa nastalu iz duboke empatije prema ocu na samrti

Kada je Dilan Tomas bio dečak, otac bi mu pred spavanje čitao Šekspira. Dečak je zavoleo zvuk tih reči, iako je bio premlad da shvati njihovo značenje. Njegov otac Dejvid Džon Tomas bio je profesor engleskog jezika u jednoj školi u južnom Velsu, ali  je oduvek želeo da bude pesnik. Bio je ogorčen svojim životnim okolnostima.

Mnogo godina kasnije, kada mu je otac bio na samrti, Dilan Tomas je napisao pesmu u kojom je iskazao duboku empatiju koju je osećao prema umirućem starcu. Pesma “Ne odlazi tiho u tu blagu noć” napisana je 1951, dve godine pre pesnikove prevremene smrti u 39. godini života. Uprkos nemogućnosti da utekne smrti, skrhani sin moli svog oca da “žesti se, besni, dok svetlost se gasi” (Rage, rage against the dying of the light).

Pesma je izvanredan primer vilanele, koja se sastoji od dve rime i dva naizmenična refrena raspoređena u pet terci, ili strofa od tri stiha, a završava se katrenom u kojem se dva refrena spajaju na samom kraju.

DO NOT GO GENTLE INTO THAT GOOD NIGHT

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.

 

NE ODLAZI TIHO U TU BLAGU NOĆ

Ne odlazi tiho u tu blagu noć,
Gori i bunca starost na kraju dana.
Žesti se, besni, dok svetlost se gasi!

Iako mudri shvate: tama je pravedna,
Jer rečma munju nisu razgranali, ipak –
Ne odlaze tiho u tu blagu noć.

Dobri poslednjim nariču drhtajem
Nad krhkim delima u zelenoj uvali:
Žeste, besne, dok svetlost se gasi.

Divljaci sunce love, opevaju mu let.
Kad kasno saznaju da su ga ražalostili,
Ne odlaze tiho u tu blagu noć.

Trezveni pred smrt, sumračnim pogledom
Vide: i slepčeve oči gore i raduju se,
Pa se žeste, besne, dok svetlost se gasi.

A ti moj oče, u tužnim visinama gore:
Kuni me, blagoslovi, tim gorkim suzama!
Ne odlazi tiho u tu blagu noć!
Žesti se, besni, dok svetlost se gasi!

(Preveo sa engleskog Srba Mitrović
Iz knjige Antologija engleske poezije 1945-1990., Svetovi, Novi Sad, 1992.)

Piše: Mike Springer
Izvor: openculture.com
Prevod: Danilo Lučić

(Pročitajte i tekst o pesmi Dilana Tomasa “Ne odlazi tiho u tu blagu noć”)

Prijavi se za Glif obaveštenja

Pratite nas i nepropusti nove sadržaje na našem portalu


Tagged: